ارزیابی هیستوپاتولوژیک اثر سلولهای مزانشیمی بنیادی جداشده از ژله وارتون بند ناف برروی روند التیام زخمهای برشی پوست در بز نژاد رائینی

در این مطالعه اثر سلولهای بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف بز برروند التیام زخم های جراحی در پوست بز مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از جمع آوری رحم آبستن بز از کشتارگاه ژله وارتون بزاز بند ناف جدا گردید. سپس بافت ژله وارتون به قطعات کوچک ریز شده و در کف فلاسک حاوی محیط کشت سلول کاشته شد. در این مطالعه جداسازی سلولها از ژله وارتون به روش explant cellular صورت گرفت. بعد از جداسازی سلول به منظور بررسی بنیادی بودن سلولهای جداشده , خصوصیات مورفولوژی و کلونی زایی آنها مد نظر قرارگرفت و همچنین با رنگ آمیزی های ایمنوهیستوشیمی آلفا اکتین و آلکالین فسفاتاز و همچنین آنالیز فلوسیتومتری مورد ارزیابی قرار گرفتند. بعد از تایید بنیادی بودن سلولهای مزانشیمی جدا شده از ژله وارتون آنها توسط رنگ brdu نشاندار شده و جهت انتقال به زخم آماده گردیدند. در این مطالعه 6 عدد زخم تمام ضخامت جلدی به طول cm 2 دردو طرف ستون مهره ها در ناحیه پشت 4 راس بز نژاد رائینی ایجاد شد.در زخم های قدامی تعداد 106×2 سلول به همراه 5/0 سی سی محیط کشت پایه در زخم های میانی 5/0 سی سی محیط کشت پایه و در زخم های خلفی به عنوان گروه کنترل 5/0 سی سی نرمال سالین در لبه بستر زخم تزریق گردید.جایگاه گروه ها در هر حیوان به صورت چرخشی تعویض شد. در این مطالعه نمونه برداری از زخم در روز 7 ( از زخم های سمت چپ ) و روز 14 ( از زخم های سمت راست) بعد از جراحی تهیه شد و روند التیام زخم در گروه ها, مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه, رنگ آمیزی برعلیه brdu نشان داد که سلولها همچنان در بستر زخم زنده بودند. ارزیابی هیستوپاتولوژی نشان داد که روند التیام زخم در زخمهایی که سلول بنیادی در آن تزریق شده بود به طور معنی داری سریع تر و در شرایط مطلوب تری نسبت به گروه کنترل و محیط کشت بوده است.